Nog zo’n prachtig schilderij van Corinth, een vroeg werk. Er is een duidelijke ontwikkeling te zien in zijn werk; wat eerst impressionistisch was, zoals dit werk. Later na zijn beroerte in 1911, waarna zijn rechterhand verlamd was en hij opnieuw leerde schilderen met zijn linkerhand, wat ongelooflijk moeilijk is, werd zijn penseelvoering wat grover en directer. Zijn werk werd ook somberder en meer expressionistisch. Knap dat hij bleef schilderen en hij volgde zelfs Max Liebermann op als voorzitter van de Berlijnse sezession(een benaming voor verschillende kunstbewegingen die aan het eind van de 19e eeuw ontstonden). In 1925 maakte Corinth een reis naar Nederland om de werken van zijn favoriete Hollandse Meesters(Frans Hals en Rembrandt van Rijn) te bekijken. Hij kreeg longontsteking en stierf op 17 juli 1925 in Zandvoort. Corinth werd in Berlijn begraven.
Tag archieven: Lovis Corinth
De Walchensee in de winter | Lovis Corinth | 1923
Corinth stond aanvankelijk afwijzend tegenover de expressionistische beweging, maar na een beroerte in 1911, waardoor hij gedeeltelijk verlamd raakte en met behulp van Charlotte weer moest leren schilderen, werd zijn stijl losser en begon zijn werk meer kenmerken van het expressionisme te vertonen. Zijn gebruik van kleur werd levendiger en de door hem vervaardigde portretten en landschappen kregen een uitzonderlijke levendigheid en kracht. In deze fase van zijn leven maakte Lovis Corinth zijn bekendste schilderijen, de Walchensee-landschappen, die volgens velen ook zijn beste werk zijn. De Walchensee is een meer in de Beierse Alpen, waar Corinth een buitenhuis bezat.
Ochtendzon | Lovis Corinth | 1910
Wat een prachtig plaatje om de maandag mee te beginnen; werden wij ook maar eens zo wakker gemaakt door de zon. Lovis Corinth werd geboren in het Oost-Pruisische Tapiau. Corinth had al vroeg talent getoond voor de tekenkunst en bezocht in 1880 de Münchener Academie. In 1900 verhuisde Corinth naar Berlijn, waar hij een solo-expositie kreeg in de galerie van Paul Cassirer. In 1902, toen hij 43 jaar was, opende hij een schilderschool voor vrouwen en huwde met zijn eerste leerlinge, de twintig jaar jongere Charlotte Berend. Charlotte werd niet alleen de moeder van zijn twee kinderen, maar was ook een bron van inspiratie voor hem. Hij schilderde Charlotte vele malen tijdens haar intieme dagelijkse bezigheden zoals wakker worden, wassen en aankleden.