In zijn “Venus en Cupido” laat Lotto Cupido zien als een kleuter die door een mirtekrans op de met bloemblaadjes bestrooide schoot van zijn moeder urineert, in een allegorie van het vruchtbare huwelijk. Houding en uitdrukking wijzen erop dat hij weet wat hij doet (zoals het een god betaamt) en gewillig zijn rol speelt in dit volwassen scenario. De urine van engelen heeft geen negatieve betekenis. Het leek erop dat de plas van de jongetjes in contact kwam met het heilige water, waarna zij gezegend waren met bovennatuurlijke krachten. Dit meesterwerk van Lotto hangt in het Metropolitan Museum of Art in New York, een van de grootste en belangrijkste kunstmusea ter wereld.

Mooi beschreven interpretatie van jou visie op dit schilderij Krina
Ik vraag me af of de goden in die dagen zo tolerant en verrukt geweest zijn over de verbeelding van deze plasseks scene en er meer een Oedipus complex avant la letrre in herkenden,