Manet was met een Nederlandse vrouw getrouwd; Suzanne Leenman uit Zaltbommel. Zij was als jong meisje van 19 verhuisd naar Parijs om daar als pianolerares te gaan werken. Ze gaf Edouard , die toen nog maar 17 was, pianoles. Ze werden verliefd op elkaar en een paar jaar later moet Suzanne op stel en sprong terug naar Nederland om daar hun zoon Léon te baren. Edouard was nog maar net 20. Een buitenechtelijk kind was in die tijd ondenkbaar in een deftig milieu als dat van de Manets. Pas in 1863, een jaar na de dood van de vader van Manet konden ze trouwen. De voorlezer achter Suzanne is León, de zoon. Hij werd jaren later aan de compositie toegevoegd, waardoor hij er ouder uitziet dan hij 1863 zou zijn geweest.