In de filosofie van de Nabis stond centraal het zich bevrijden van de werkelijkheid. Het ging niet om het weergeven van de werkelijkheid, maar om de impressie die de werkelijkheid achterliet. Die indruk werd versterkt weergegeven ook door het gebruik van pure kleuren in een symbolische voorstelling. De werkwijze was eerst het tekenen van het object in de vrije natuur, en vervolgens het schilderen ervan uit het geheugen in het atelier. De beelden werden dan eventueel om esthetische redenen aangepast, zodat een harmonisch werk kon ontstaan. Voor Sérusier en de Nabis gold dat een schilderij de natuur moest verbeelden, het moest een gepassioneerd equivalent zijn van de indruk die men gekregen had. Schilderen was zo het vertalen van een gevoel in een beeld, het geven van een vorm en een kleur aan een gevoel.