Een ander topstuk wat ik graag wilde zien in Brugge is deze Madonna van Michelangelo in de Onze Lieve Vrouwekerk. Het is heel bijzonder, omdat het het enigste beeld van Michelangelo is wat, tijdens zijn leven, Italië verlaat. Jean Mouscron, lid van een rijke Brugse lakenhandelaarsfamilie, koopt het werk in 1506 van Michelangelo voor 100 dukaten. In 1514 krijgt het een plaats in een gebeeldhouwd altaar in deze kerk. Enkele leden van de familie Mouscron zijn aan de voet van het altaar begraven. In een document vermelden ze dat het beeld nooit mag worden verplaatst. Napoleon vond echter dat het beeld beter zou staan in zijn nationaal Museum in Parijs, maar in 1815, na zijn nederlaag in Waterloo keert het beeld terug naar Brugge. In de tweede wereldoorlog wordt het echter een tweede keer geroofd; deze keer wil Hitler het voor zijn museum in Linz. De geallieerde Monuments Men redden het beeld samen met vele andere kostbare kunstwerken uit de zoutmijnen van Altoussee in Oostenrijk. Meer info: www.visitbruges.be
Tag archieven: Brugge
Tweeluik van Maarten van Nieuwenhove en Madonna | Hans Memling |
Hans Memling was een kunstschilder afkomstig uit het keurvorstendom Mainz. Hij wordt algemeen beschouwd als een van de prominenten van de Oudnederlandse schilderkunst, beter bekend als de Vlaamse Primitieven.Vermoedelijk tussen 1451 en 1465, toen hij zich in Brugge kwam vestigen, genoot Memling een opleiding bij die andere meester der Vlaamse Primitieven Rogier van der Weyden, in Brussel. Op dit schilderij is Maarten van Nieuwenhove 23 jaar. Hij wordt later burgemeester van Brugge. Dit is een devotieportret, de opdrachtgever smeekt om bescherming van de heilige naast hem op het schilderij. De Madonna en Maarten van Nieuwenhove bevinden zich in dezelfde kamer zoals je kunt zien in het beeld in de spiegel, het tapijt en de mantel van Maria die doorlopen op beide panelen. Achter Maarten zie je door het open raam de Poertoren in het Brugse Minnewaterpark. De Poertoren, die er nog steeds staat, was een opslagplaats voor het kruit van kanonnen.
Portret van een jonge vrouw | Hans Memling | 1480
In ons hotel in Brugge hing een reproductie van dit schilderij. Het toeval wilde dat we het museum het Sint Janshospitaal bezochten en daar een kleine expositie van Hans Memling aantroffen en daar het echte exemplaar konden bewonderen. Dit mysterieuze portret van een ( tot op heden niet geïdentificeerde) jonge vrouw toont alle kenmerken die zo eigen zijn aan het werk van Hans Memling. Zij wordt voorgesteld als een geïdealiseerde figuur die je niet aankijkt en verzonken lijkt in haar eigen verstilde wereld. Memling past een mooie visuele schilderstruc toe, een zogenoemd bedriegertje of een trompe l’oeil, door haar vingertoppen over de lijst te schilderen. Ook de weergave van laken, bont, goud en edelstenen is een teken van zijn meesterschap. Waarschijnlijk was het bedoeld als een memento mori of een herinnering aan een dierbare overledene.
Banisteria Caapi [Desnatureza 4] | Henrique Olivera | 2021
Dit vond ik wel één van de mooiste werken van de Triennale Brugge 2021. Over de archeologische restanten van de allereerste middeleeuwse stadsomwalling kruipen wortelstructuren omhoog, maar ze zijn niet echt. De natuur is er gereconstrueerd met stroken multiplex, verzameld in São Paolo en Brugge. Zien we altijd wat er is? Kijken we verder dan wat er te zien is? Hoe stuurt wat onbewust aanwezig is ons leven? Dé vraag van deze triënnale. Zelf heb ik enorm genoten van deze tentoonstelling en van Brugge. Zeker de moeite waard! De triënnale is nog tot 24 oktober dit jaar, dus nog genoeg tijd om het mee te beleven. Meer info; www.triennalebrugge.be
Who is afraid of Natasha | Joanna Malinowska & C.T. Jasper | 2021
Het leuke van de Triënnale in Brugge is dat het je langs de mooiste plekken van Brugge voert, zoals dit kunstwerk. Midden in het historische Begijnhof doemt uit het niets een monument op. Wie is Natasha? Natasha is de bijnaam van een standbeeld dat jaren lang te bewonderen was op een plein in Gdynia. toen het communistische Sovjettijdperk in polen eindigde, werd de sculptuur verplaatst naar een minder prominente plek in de stad. Het monument werd opgericht als een verpersoonlijking van een regime dat zijn bevolking onderdrukte. dit was de aanleiding om het beeld na de val van het communisme te verwijderen. Natasha roept nog steeds herinneringen op. Bijzonder!