Hoewel Heward ook landschappen en stillevens schilderde, was ze vooral een schilder van menselijke onderwerpen. Deze omvatten naakte onderwerpen die in de jaren ’30 soms controversieel waren. Ze gebruikte vaak zwarte vrouwen als model. Het is niet helemaal duidelijk of ze hiermee aandacht wilde vragen voor kwesties van ras in de Canadese samenleving of een gevolg was van de beschikbaarheid van zwarte modellen in het begin van de twintigste eeuw ( van wie velen in de huishouding werkten en extra geld nodig hadden) of een combinatie van die factoren. Heward werd haar hele leven geteisterd door astma, wat verergerde na een auto-ongeluk in 1939. Ook het verdriet om de zelfgekozen dood van haar zus in 1943 deed haar gezondheid geen goed. Ze overleed in 1947 op vijftig jarige leeftijd.

Omdat ze haar vaardigheden wilde verfijnen, woonde en schilderde Prudence Heward tussen 1925 en 1926 in Parijs. Tijdens haar studie aan de Académie Colarossi bezocht ze Le Dome Café in Montparnasse, het favoriete trefpunt van Noord-Amerikaanse schrijvers en kunstenaars en de plek waar de Canadese schrijver Morley Callaghan met zijn vrienden Ernest Hemingway en F. Scott Fitzgerald kwam. In Parijs ontmoette Heward de Ontario- schilder Isabel McLaughlin met wie ze bevriend raakte en bij haar terugkeer naar Canada zou ze met haar en andere kunstenaars meegaan op natuurschilderreizen. In 1929 kreeg haar carrière een grote boost toen haar schilderij, Girl on a Hill , de hoofdprijs won in de Governor General Willingdon- wedstrijd, georganiseerd door de National Gallery of Canada. 

Prudence Heward was een Canadese kunstschilder. Heward was de zesde van acht kinderen en kreeg onderwijs op privéscholen. Ze is al op jonge leeftijd geïnteresseerd in kunst en begon op twaalfjarige leeftijd met tekenlessen aan de Art Association of Montreal-school. Tijdens de Eerste Wereldoorlog woonde Heward in Engeland waar haar broers dienden in het Canadese leger terwijl zij als vrijwilliger bij het Rode Kruis diende . Toen ze aan het einde van de oorlog terugkeerde naar Canada, ging ze verder met schilderen. In 1924 werden haar werken voor het eerst in het openbaar getoond in de Koninklijke Canadese Academie van Kunsten in Toronto. Het was echter nog steeds een tijdperk waarin vrouwelijke kunstenaars weinig geloofwaardigheid kregen en het duurde tot 1932 voordat Heward’s eerste solotentoonstelling in de Scott & Sons Gallery in Montreal kwam.