Tag archieven: Stedelijk Museum Amsterdam

Papegaaitulpen|Henri Matisse|1905

Een beetje laat, maar het is er toch nog van gekomen: “De oase van Matisse”, grote tentoonstelling in het Stedelijk museum in Amsterdam. Het is het grootste overzicht van het werk van Matisse in Nederland ooit. Het is een mooi overzicht van zijn ontwikkeling in de kunst. Wat erg leuk is aan deze tentoonstelling vond ik dat zijn tijdgenoten er bij betrokken worden. Het wordt dan duidelijk hoe ieder elkaar beïnvloedde. Dit is een vroeg werk van Matisse. Je ziet duidelijk de invloed van Seurat en Signac, de pointillisten van die tijd.  Eerdere berichten van Seurat kun je hier bekijken.

De appelbar|Karel Appel|1951

In 1951 veranderde Karel Appel in opdracht van directeur Willem Sandberg de koffiebar van het Stedelijk bij de ingang van het vroegere auditorium in een driedimensionaal schilderij. Van deuren tot stopcontacten, alles werd geïntegreerd in een levendige voorstelling met kinderen en dierfiguren.Voor iedereen die nog niet helemaal overtuigd  is van de kunsten van Karel AppeI, ga eens kijken in het Stedelijk Museum naar deze muurschildering; ik was zeer verrast! Echt heel mooi! In 1949 maakte hij ook een wandschildering in de koffiekamer van het Amsterdamse stadhuis. Voor zijn doen was het een redelijk sober werk. Hij noemde het “Vragende kinderen”. Bij de ambtenaren leidde de schildering tot een golf aan verontwaardiging: ze krasten en tekenden op het werk, gooiden er een collectebus tegenaan en één ambtenaar belde zelfs met het “Vrije Volk” : “Komt u gauw. Anders is ie weg. Ik zweer u, we nemen de bezem en schrobben ‘m eraf”. Geweldig!

Mens en dieren|Karel Appel|1949

Dit is één van zijn bekendste en beste werken. Toen de Cobra-tentoonstelling werd ingericht bleek al snel dat het werk dat de jonge kunstenaars hadden ingezonden nogal klein was, de meeste hadden geen geld voor materiaal. Daarom werd Karel Appel enkele dagen voor de opening gevraagd of hij niet nog iets groots kon maken. Zo schilderde Appel dit doek, 350 x 360 cm. in bijna 36 uur tijd. Het is in alle opzichten een “klassieke” Appel. De kleuren zijn vrolijk, de ene mens op het doek heeft een gezicht als een Afrikaans masker, en de dieren om hem heen zijn niet eenvoudig te duiden. Karel Appels werk lijkt naïef, op het kinderlijke af, maar bij nadere bestudering wordt duidelijk dat hij heel goed wist wat hij deed. De meningen waren er over verdeeld; men vond dat het werk in een psychiatrische kliniek thuis hoorde. Tegenwoordig wordt “Mens en dieren” wel “De Nachtwacht” van Cobra genoemd.

Charlene|Richard Rauschenberg|1954

Dit werk van Rauschenberg kwam ik in het Stedelijk Museum in Amsterdam tegen. Ik moet zeggen dat ik, in tegenstelling tot de eerdere getoonde werken van deze week, hier wel van onder de indruk was. Wellicht speelt kleur daarin een rol? Maar ook dat knipperende lampje vind ik geniaal! Charlene is een van Rauchenbergs beroemdste “combine paintings”. Ook hier heeft hij geschilderde en echte voorwerpen vermengd. Alledaagse dingen die hij veelal op straat aantrof, zoals een parasol, een lampje, een spiegel en krantenknipsels. Ook plakte Rauschenberg er een brief van zijn moeder en verenigde zo zijn artistieke en persoonlijke leven. Ik vind het mooi!