Als je dicht bij de schilderijen staat weet je niet goed wat je ziet; het zijn vooral veel kleuren die in elkaar lijken over te gaan. Als je wat verder er vanaf staat wordt het duidelijker, maar blijft het toch vooral een mooi dromerig kleurenspel. Het is knap hoe Monet dit gedaan heeft, want in die tijd werd staar bij hem vastgesteld en hij zag steeds minder. De schilderijen tonen niet alleen wat zich voor Monets ogen bevond, maar zijn ook een weergave van zijn gevoelens. Volgens zijn vriend Clemenceau zocht Monet in het water van de vijver naar de lucht. Monet noemde ze zelf ook waterspiegels, maar hij hield er niet van om zijn kunst te verklaren en iedereen er in mocht zien wat hij wilde. Meer info:https://www.musee-orangerie.fr/