Als je dicht bij de schilderijen staat weet je niet goed wat je ziet; het zijn vooral veel kleuren die in elkaar lijken over te gaan. Als je wat verder er vanaf staat wordt het duidelijker, maar blijft het toch vooral een mooi dromerig kleurenspel. Het is knap hoe Monet dit gedaan heeft, want in die tijd werd staar bij hem vastgesteld en hij zag steeds minder. De schilderijen tonen niet alleen wat zich voor Monets ogen bevond, maar zijn ook een weergave van zijn gevoelens. Volgens zijn vriend Clemenceau zocht Monet in het water van de vijver naar de lucht. Monet noemde ze zelf ook waterspiegels, maar hij hield er niet van om zijn kunst te verklaren en iedereen er in mocht zien wat hij wilde. Meer info:https://www.musee-orangerie.fr/

Hij woonde in Giverny in een prachtig huis, compleet met boomgaard en moestuin. Hij kon daar de tuin van zijn dromen aanleggen. De tuin was veel meer dan een hobby. Monet had 5 tuinmannen in dienst, die dagelijks met de tuin bezig waren. Ze maakten iedere ochtend de vijver schoon. Als Monet begon met werken, wilde hij de vijver in volle glorie, zonder rommel, kunnen schilderen. Hij maakte verschillende schilderijen van de vijver met de brug, maar op het spiegelende wateroppervlak en de waterlelies raakte hij niet uitgekeken. Het huis in Giverny is nu een museum en je kunt daar de tuinen nog bekijken. Meer info: http://www.claude-monet-giverny.fr/

Toen we een tijdje geleden in Parijs waren bezochten we natuurlijk ook Musée l’Orangerie in Parijs; het museum wat de waterlelies van Monet op een prachtige manier laat zien. Vanaf 1890 schilderde Monet zijn tuin in Giverny. Hij was naast kunstschilder ook een gepassioneerd tuinliefhebber. In 1914 liet hij een groot atelier aan de rand van de vijver bouwen om de vijver in groot formaat te kunnen schilderen, doeken van wel 12 meter breed. Monet wilde graag dat deze schilderijen bij elkaar zouden blijven. Hij schonk ze in 1922 aan de Franse staat en zo kwamen ze in de Orangerie in Parijs terecht. Zoals je op de foto ziet zijn de doeken in hun geheel te zien. Ze hangen op ooghoogte en de zalen zijn ovaal; zo krijg je een beetje het gevoel dat je in de tuin zelf rondloopt.