Slaap was geïnspireerd op de destijds nieuwe pornografische fotografie. Het toont twee lesbische vrouwen, uitgeput na hun liefdesspel, open en bloot te kijk. Het voyeuristische effect wordt nog vergroot door het grote formaat van het doek (135 x 200cm). Het is alsof je zelf aanwezig bent in de slaapkamer. Het onderwerp, lesbische vrouwen, is typerend voor die tijd: mannen vonden dit zeer opwindend. Toch ademt het werk ook zeker een romantische sfeer uit, door de zachte penseelstreken en rococo-achtige kleuren. Toen Slaap in 1872 werd vertoond in parijs, werd de koper door de politie aan een verhoor onderworpen.

De naakten van Courbet behoren tegenwoordig tot zijn bekendste werken. Het zijn meestal slapende vrouwen met rijke rondingen en een verzadigde indruk. Courbet beweerde in het café dat hij zijn modellen schilderde nadat hij het bed met hen gedeeld had. Dit wordt als zijn mooiste naakt beschouwd. Een naakte courtisane die op haar bed met een papegaai speelt. De papegaai zou symbool zijn voor een domme minnaar. Het doek werd gekocht voor de keizer.

Gustave Courbet is één van de bekendste schilders van de 19de eeuw. Zijn realistische manier van schilderen zorgde nog al voor wat ophef in die tijd. Zijn werken werden vaak geweigerd door “De Salon” (de grote jaarlijkse kunsttentoonstelling in Parijs). In 1855 wilde Courbet een eigen paviljoen op de wereldtentoonstelling in Parijs. Toen hij dat niet kreeg financierde zijn vader een eigen paviljoen. Het kreeg de naam: “Le Realisme”. En toen was het “realisme” geboren, een stroming tussen de Romantiek en het Impressionisme in. Alleen wat je zelf kunt waarnemen is het schilderen waard, volgens Courbet. “Ik heb nog nooit een engel gezien, dus kan ik die ook niet schilderen”. Dit is een zelfportret van een jonge Courbet. Mooi, indringend portret! Alhoewel het me ook aanspreekt, omdat ik er veel gelijkenis met Johny Depp in zie…hahaha.